Niewsbrief

Geneeskrachtige planten A|B|C

Groenblijvende Magnolia (Magnolia grandiflora)

Groenblijvende Magnolia (Magnolia grandiflora)Groenblijvende Magnolia (Magnolia grandiflora)

Meer dan 130 miljoen jaar geleden behoorden de magnolia's tot de eerste planten die bloemen voortbrachten. In die tijd waren er geen bijen, maar wel kevers; tot op de dag van vandaag worden magnolia's bestoven door kevers. Een van de ongeveer 250 soorten is de groenblijvende Magnolia grandiflora. Als boom of meerstammige struik wordt hij tot 25 meter hoog, en zijn roomwitte bloemen behoren met 25 centimeter tot de grootste boombloemen van allemaal.

Oorsprong en teelt.

Magnolia's groeien op warme, vochtige, schaduwrijke plaatsen in het zuidoosten van Noord-Amerika en het Verre Oosten. De groenblijvende magnolia is een van de soorten die inheems was in de Nieuwe Wereld; dit is ook te herkennen aan het feit dat zij, net als al haar Amerikaanse neven, bloeit in de zomer - nadat de bladeren zijn uitgelopen. In tegenstelling tot de meeste andere magnolia-soorten, laat hij zijn bladeren niet vallen in de herfst. Hij wordt sinds de 18e eeuw in Zuid-Europa aangeplant als park- en laanboom. Op klimatologisch ongunstige plaatsen moet hij de winter doorkomen als kuipplant in een kas, dan is ook het gevaar van sneeuwbreuk geweken.

Ingrediënten.

De intense bloemengeur van Periwinkle Magnolia wordt omschreven als "romig zoet met een delicate citrus nuance". Deze bloemige magnoliageur zit in de etherische olie die door middel van stoomdestillatie uit de bloemen wordt gewonnen. Er wordt ook een extract verkregen uit de bladeren, zaden en schors van de altijdgroene magnolia, die reeds door de Indianen werd gebruikt. De bioactieve stoffen magnolol en honokiol (het isomeer van magnolol) die het bevat, hebben een antibacteriële, ontstekingsremmende en antioxiderende werking. Bovendien heeft het een licht kalmerend effect.

Gebruik van magnolia extract.

Magnolia-extractMagnolia-extract
  • De antioxiderende werking van magnolia-extract bestrijdt huidveroudering. Omdat het ook de roodheid en de onzuiverheden van de huid vermindert, treedt een algemene verbetering van het huidbeeld op.
  • Magnolia grandiflora is niet de enige plant die wordt gebruikt om magnolia-extracten te produceren. Zo wordt de bast van Magnolia officinalis, die inheems is in Oost-Azië, farmaceutisch en ook in de traditionele Chinese geneeskunde gebruikt als kalmerend en pijnstillend middel. Boeddhistische monniken brachten het naar China in de 7e eeuw. Vanwege zijn cultische en rituele betekenis wordt Magnolia officinalis vaak in de buurt van tempels aangetroffen.
Speciaal.

Hoewel wereldwijd ongeveer duizend gekweekte vormen van de magnolia als sierstruik in tuinen zijn aangeplant, worden vele wilde vormen met uitsterven bedreigd.

Andere onderwerpen

Grote Brandnetel (Urtica dioica L.)Grote Brandnetel (Urtica dioica L.)

Brandnetels zijn onmiskenbaar vanwege hun brandharen - al in de Middeleeuwen grapte een botanicus: "De brandnetel is de enige plant die je zelfs 's nachts kunt herkennen". De grote brandnetel is overblijvend en plant zich hoofdzakelijk vegetatief voort via uitlopers. De plant is tweehuizig, wat betekent dat er mannelijke en vrouwelijke exemplaren zijn - dus als u bijvoorbeeld brandnetelzaden wilt verzamelen, zult u die alleen in de vrouwelijke planten aantreffen.

Ontdek nu
Hop (Humulus lupulus)Hop (Humulus lupulus)

De hennepplant is een van de weinige klimplanten waarvan de ranken met de klok mee winden (van bovenaf gezien). Ten noorden van de Alpen werd hop ten laatste vanaf de 8e eeuw in kloosters geteeld als een krachtig specerij- en bewaarmiddel. De doorbraak kwam met het Beierse reinheidsgebod van 1516, dat bepaalde dat bier alleen met hop mocht worden verduurzaamd. Andere bierbestanddelen, zoals het psychoactieve henbane, behoren sindsdien tot het verleden.

Ontdek nu
IJslands mos (Cetraria islandica)IJslands mos (Cetraria islandica)

IJslands mos heeft een dubbel misleidende naam: Het is noch typisch voor IJsland, noch is het een mos. Het is een korstmos - een hermafrodiet van schimmel en alg die in symbiose samenleven. De kussentjes van het korstmos, die ongeveer een handbreed hoog zijn, kunnen grote gebieden bedekken, vandaar dat het in Scandinavische landen "rotsgras" wordt genoemd. De bruingroene, leerachtige lobben krullen op in droge omstandigheden en vormen witgroene, gewei-achtige vertakte vormen.

Ontdek nu