Als het om de bijen gaat, verruilen de Benedictijner nonnen in Rosans hun zwarte habijt voor de witte overall van de imker. Bijen vinden het helemaal niet leuk als je ze in donkere kleding benadert. Met hun oerinstincten vermoeden ze dat de beer nadert en worden dienovereenkomstig giftig. Het klooster ligt vrij verscholen in een gebied van verweerde leisteenbergen in de Franse Voor-Alpen en biedt zeer goede omstandigheden voor de bijenteelt met de overvloed aan bloeiende kruiden en andere planten. Honing is altijd een weerspiegeling van het microklimaat van de betrokken plaats en zijn omgeving, want een bijenkolonie verzamelt nectar binnen een straal van maximaal 5 km.

Bijen zijn ijverig, dat lijdt geen twijfel, maar hun ijver wordt nog versterkt door hun grote aantal: een kolonie kan tot 50.000 bijen tellen. Ze zijn georganiseerd in een werkverdeling, maar elke bij helpt ook een handje waar zij iets te doen ontdekt. En dat is heel efficiënt, want ze kunnen ook af en toe even uitrusten. In de bijenteelt is elk jaar anders. Dus moeten de zusters zich aanpassen aan het ritme van de bijen. Tijdens de lange winter moeten zij even geduldig zijn en de kolonies met rust laten, als in het voorjaar paraat moeten zijn.

De bijen hebben alleen het weinige licht nodig dat door het invlieggat binnenvalt om te beseffen dat de zon hoger komt. Dus beginnen ze met broeden terwijl de buitentemperaturen nog laag zijn. Met de eerste bloesems en temperaturen boven de 15 °C komt er leven in de kolonies: ze beginnen uit te vliegen terwijl in de bijenkorf nieuwe raten worden gebouwd. De koningin kan tot 2.000 eieren per dag leggen, waaruit de afgewerkte insecten zich in 21 dagen ontwikkelen. Op die manier wordt een kolonie binnen zes weken "bijenklaar", zoals dat in bijenteeltjargon heet, d.w.z. volledig operationeel. De zusters zorgen momenteel voor een twintigtal kolonies. Dat is niet veel, maar het is ook veel werk. In het seizoen zijn het de wekelijkse inspecties, maar vooral de honingoogst, die een volledige inzet vergen.

Honingraten zijn zwaar: één enkele honingraat kan tot 2,5 kg wegen en een gevuld compartiment met tien raten kan tot 30 kg wegen. Dit is alleen mogelijk met vereende krachten. De kammen zijn verzegeld met was, die vóór het spinnen moet worden verwijderd. De gesponnen honing moet vervolgens in grotere vaten rijpen en worden omgeroerd tot hij romig is, voordat hij kan worden gebotteld.