Notenkraker traditioneel

De notenkraker als gespierde huzaar of koning is een van de klassieke figuren uit de volkskunst van het Erzgebergte. Hij maakt zijn functie echt waar - ook al verandert hij niet in een onweerstaanbaar knappe prins zoals in het ballet van Tsjaikovski's "Notenkraker". Deze notenkraker is ongeveer zo groot als een hazelnoot en kan worden gebruikt om noten open te kraken als dat nodig is. Hij ziet er nog beter uit als traditionele kerstdecoratie, niet in de laatste plaats dankzij de zorgvuldige vervaardiging uit esdoorn-, beuken- en lindehout.

Gemaakt in de fabriek Erzgebirgische Volkskunst Richard Glässer, die werd opgericht in 1932. De traditionele Seiffen-figuren, die gebaseerd zijn op de karakteristieke gedraaide vormen, worden hier voornamelijk met de hand gemaakt. Er zijn talloze bewerkingen nodig totdat het lokale hout - uitsluitend afkomstig uit duurzame bosbouw - zijn uiteindelijke vorm heeft aangenomen.

Dat zich in het van oorsprong dichtbeboste Erzgebergte een beroemde houtkunst ontwikkelde, is niet alleen te verklaren door de beschikbaarheid van het materiaal. Als industrietak werd de kunstnijverheid des te belangrijker naarmate de plaatselijke mijnbouw snel aan grondstoffen en winstgevendheid verloor. In deze leemte gleed de volkskunst, die de mijnbouw - niet minder dan Kerstmis - nog steeds vormgaf met talrijke motieven. Een centrum van houtkunst ontwikkelde zich rond Seiffen, waar in 1853 een van de eerste vakscholen werd opgericht om het handwerk te promoten. In de zogenaamde speelgoedhoek produceren kleine en grote ambachtelijke bedrijven nog steeds de klassiekers van de volkskunst in het Ertsgebergte: van hoepeldieren en rokende mannen tot mijnwerkersfiguren en notenkrakers tot kaarsenbogen en vleugelpiramides.