Kleine Kerststal Handgedraaid

Het expressieve kerststalletje van lindehout weerspiegelt perfect het puristische materiaal- en designconcept van de manufactuur Björn Köhler. Geselecteerd in materiaal - als het beste hout voor snijwerk wordt lindehout zeer gewaardeerd voor houten beelden -, nauwkeurig in ontwerp en uitstekend in vakmanschap, heeft de kerststal tegelijkertijd een natuurlijke gratie die in deze kleinere versie weinig ruimte inneemt en toch sfeervolle accenten zet.

Meester-houtdraaier Björn Köhler woont en werkt in Eppendorf bij Seiffen. Hij heeft zich tot taak gesteld ambachtelijke productie te combineren met hedendaags design. Zijn motiefkeuze is gebaseerd op tradities uit het Erzgebirge, maar zijn figuren zijn uiterst puristisch en tegelijkertijd buitengewoon expressief.

Als ambachtsman uit het Erzgebirge behandelt Köhler het materiaal hout in zijn manufactuur zoals het verdient: met respect en gevoel voor vorm. Zelfs de selectie van het hout getuigt van deskundigheid en zorgvuldigheid; zo spelen de natuurlijke groei en de langzame droging van het hout een doorslaggevende rol. De productie geschiedt hoofdzakelijk met de hand, de kalibers (houders voor vormen die niet met de hand op de draaibank kunnen worden gehouden) worden voor elke vorm afzonderlijk gemaakt om zuiver en volgens het patroon te kunnen werken. De oppervlaktebehandeling is zorgvuldig afgestemd op de sterkte en dichtheid van het hout. Het wordt herhaaldelijk met de hand geschuurd en "gepolijst" om de natuurlijke nerven te doen uitkomen en een fluweelachtig gevoel te verkrijgen dat aangenaam aanvoelt. Köhler en zijn team letten op precisie tot in het kleinste detail; zelfs de pasnauwkeurigheid van nerf en afmeting is nauwkeurig op elkaar afgestemd.

Dat zich in het van oorsprong dichtbeboste Erzgebirge een beroemde houtkunst ontwikkelde, is niet alleen te verklaren door de beschikbaarheid van het materiaal. Als industrietak werd kunst en ambacht des te belangrijker naarmate de plaatselijke mijnbouw snel aan middelen en winstgevendheid verloor. In deze leemte gleed de volkskunst van het Erzgebirge, die mijnbouw - niet minder dan Kerstmis - nog steeds vorm gaf met talrijke motieven. Rond Seiffen ontwikkelde zich een centrum van houtkunst, waar in 1853 een van de eerste vakscholen werd opgericht ter bevordering van het handwerk. In de zogenaamde "speelgoedhoek" produceren kleine en grote ambachtelijke bedrijven nog steeds de klassiekers van de Erzgebirge volkskunst: van hoepeldieren en rokende mannen tot mijnwerkersfiguren en notenkrakers tot kaarsenbogen en vleugelpiramides.