Gieter voor verhoogde bedden

Het principe is al duizenden jaren bekend. Een pot van laaggebakken, dus poreuze klei wordt in het bed begraven en tot de rand met water gevuld. Zodra het kleioppervlak is doorweekt, wordt het opgeslagen vocht naar behoefte weer naar buiten afgevoerd. Zo kunt u de watervoorziening van uw planten ook op hete, droge zomerdagen garanderen - zonder dat u de gieters hoeft te vullen of de tuinslang meerdere malen hoeft aan te sluiten.

Wij hebben onze gieter in klei in de eerste plaats ontworpen voor gebruik in verhoogde bedden of bedden met borders, vandaar de lange, eerder smalle vorm die weinig plaats inneemt. U kunt de pot net zo goed in open tuinbedden gebruiken. De installatie is eenvoudig: kies in kleine verhoogde bedden een plek zo dicht mogelijk bij het midden van het bed. In grote verhoogde bedden of open tuinperken daarentegen is een plaats in de buurt van de planten die u zeer vaak water geeft ideaal (in het groentebed zijn dit bijvoorbeeld tomaten-, komkommer- of courgetteplanten).

Begraaf de gieter zo dat het smalle uiteinde, met inbegrip van de opening en het deksel, slechts één of twee centimeter boven de grond uitsteekt. Vergeet niet het deksel erop te doen na het vullen met water om de inhoud schoon te houden. Goed om te weten: Om het bewateringseffect op gang te brengen, kan het ook nodig zijn om de omringende grond in het (verhoogde) bed eerst grondig te bewateren. Als de grond begint op te drogen, loopt er water uit de kleipot - en altijd net zoveel als op dat moment nodig is om het evenwicht te herstellen. Zodra dit is bereikt, stopt ook de waterstroom, enzovoort.

Uw planten profiteren van dit eeuwenoude idee om een pot van klei (Spaans "olla") te gebruiken voor irrigatie, omdat zij hun watertoevoer hoofdzakelijk in de buurt van de wortels krijgen. Dit stimuleert bovendien hun groei - en hoe stabieler en gezonder de wortels van een plant zich ontwikkelen, des te minder vatbaar zijn het gebladerte, de bloemen en de vruchten. En hoe dieper het wortelstelsel zich naar beneden vertakt, hoe droogteresistenter de bovengrondse delen van de plant worden. Bovendien trekt deze besproeiingsmethode meestal minder slakken aan omdat het bodemoppervlak in het bed grotendeels droog blijft. Aangezien het loof van de planten ook niet in contact komt met water, zijn de bladeren in de loop van het seizoen nauwelijks vatbaar voor schimmelziekten.

In het algemeen leidt besproeiing van onderaf tot meetbaar minder verdampings- en kwelverliezen dan bij klassieke besproeiing. Dit betekent dat u zelfs water kunt besparen. Onze tip: Bedek het (verhoogde) bedoppervlak met een extra laag mulch, bijvoorbeeld van gemaaid gazon of versnipperd materiaal, om het vocht nog langer in de grond te houden.