Het principe is al duizenden jaren bekend. Een pot van laag gebakken, dus poreuze klei wordt in het bed begraven en tot de rand gevuld met water. Zodra het kleigebied is doorweekt, wordt het opgeslagen vocht naar behoefte weer naar buiten afgevoerd. Zo kunt u de watervoorziening voor uw planten ook op warme, droge zomerdagen garanderen - zonder dat u de gieters hoeft te vullen of de tuinslang meerdere keren hoeft aan te sluiten.

Wij hebben onze gietpot van klei vooral ontworpen voor gebruik in verhoogde of kaderbedden, vandaar zijn hoge, vrij smalle vorm die over het geheel genomen weinig ruimte inneemt. Je kunt de pot net zo goed gebruiken in open tuinbedden. De installatie is eenvoudig: in kleine verhoogde bedden kiest u een plek zo dicht mogelijk bij het midden van het bed. In grote verhoogde bedden of open tuinbedden daarentegen is een plaats in de buurt van de planten die u zeer vaak water geeft ideaal (in het groentebed zijn dat bijvoorbeeld tomaten-, komkommer- of courgetteplanten).

Begraaf de drinkpot zo dat het smalle uiteinde, inclusief de opening en het deksel, slechts één of twee centimeter boven de grond uitsteekt. Vergeet niet het deksel erop te doen na het vullen met water om de inhoud schoon te houden. Goed om te weten: Om het bewateringseffect op gang te brengen, kan het ook nodig zijn de omringende grond in het (verhoogde) bed eerst grondig te bewateren. Als de grond begint uit te drogen, loopt er water uit de kleipot - en altijd net zoveel als op dat moment nodig is om het evenwicht te herstellen. Zodra dit is bereikt, stopt ook de waterstroom, enzovoort.

Uw planten profiteren van dit eeuwenoude idee om een kleipot (Spaanse "olla") te gebruiken voor irrigatie, omdat zij hun watertoevoer voornamelijk in de buurt van de wortels krijgen. Hun groei wordt extra gestimuleerd - en hoe stabieler en gezonder de wortels van een plant zich ontwikkelen, hoe minder vatbaar het gebladerte, de bloemen en de vruchten zijn. En hoe dieper het wortelstelsel zich naar beneden vertakt, hoe droogtebestendiger de bovengrondse delen van de plant worden. Bovendien trekt deze bewateringsmethode meestal minder slakken aan omdat het bodemoppervlak in het bed grotendeels droog blijft. Omdat het loof van de planten ook niet in contact komt met water, zijn de bladeren in de loop van het seizoen nauwelijks gevoelig voor schimmelziekten. In het algemeen leidt bewatering van onderaf tot meetbaar minder verdamping en kwelverliezen dan bij traditionele bewatering. Zo kunt u zelfs water besparen. Onze tip: bedek het (verhoogde) bedoppervlak met een extra laag mulch, bijvoorbeeld van grasmaaisel of versnipperd materiaal, om het vocht nog langer in de grond te houden.