Dit bont is afkomstig van Heidschnucken van de Lüneburger Heide, waar ze belangrijke landschapsbeschermers zijn. Hun vlees wordt gewaardeerd als delicatesse en verwerkt in hartige worsten. Het bont van de Heidschnucken wordt na het looien niet gebleekt of gekleurd. Daardoor behoudt de vacht zijn natuurlijke kleur, die varieert van zilvergrijs en grijs tot grijsbruin en bruin. De wolvacht behoudt ook zijn natuurlijke lengte van 7 tot 15 cm. De Heidschnucken werken en grazen in hun natuurlijke levenscyclus, daarom worden ze alleen op bepaalde tijden geslacht. Het kan dus voorkomen dat er geen huiden beschikbaar zijn. We hebben ook geen invloed op de kleur van je Heidschnucken vacht - de levering zal dus een kleine verrassing zijn.

Wij betrekken onze Heidschnucken vachten van de bontspecialist Heitmann Felle, een traditioneel bedrijf in de Lüneburger Heide, dat in 1820 werd opgericht en vandaag de dag nog steeds door een familie wordt gerund (nu in de zesde generatie). Het bont van de Heidschnucken heeft een vrij sterke structuur, maar is iets gevoeliger voor zwaar gebruik dan bijvoorbeeld een wollen schapenvacht. Het permanente gebruik als zitbasis zal daarom na verloop van tijd duidelijk worden. Voor de rest is de vacht vrij gemakkelijk te onderhouden: af en toe uitschudden in de frisse lucht en voorzichtig borstelen zijn voldoende. Houd er echter rekening mee dat Heidschnucken-bont niet mag worden gewassen of blootgesteld aan vocht vanwege het looiproces. De aluinzouten die in het looiproces worden gebruikt, zijn oplosbaar in water en daarom zou het leer hard worden als het droogt.

Heidschnucken bepalen net als Erikakraut en Geest het beeld van de Lüneburger Heide. Daar nemen ze de rol van landschapsbeschermers op zich, omdat ze de savanneachtige structuur en daarmee de habitat van veel planten- en diersoorten in stand houden door hun gebladerte en ook de bodem bemesten. Hoewel Heidschnucken spaarzame dieren zijn, houden ze van afwisseling en "snoepen" ze graag van wilde kruiden en gras en heide, waaraan ze de naam "Schnucke" te danken hebben, die is afgeleid van "schnökern" - snoepen.

De robuuste Heidschnucken behoren tot de zogenaamde Noordse kortstaartachtigen, en op de Lüneburger Heide leeft vooral de grijze gehoornde Heidschnucke, die zou afstammen van de moeflon van Sardinië en Corsica. Hun vacht is zilver- tot donkergrijs en hun kop en borst zijn zwart. De hoorns van de vrouwtjes (de moeders) zijn naar achteren gedraaid in de vorm van een sikkel, terwijl de hoorns van de rammen naar voren zijn gedraaid in de vorm van een slak. Heidschnucken lammeren worden altijd geboren met zwarte krullen; hun wol verandert pas in de loop van hun eerste levensjaar naar lichtere tinten tussen zilvergrijs en bruin. Als een gemengd wol-landschaapras heeft de Heidschnucke een wollen vacht van zachte ondervacht en grove awnvacht, die de ondervacht beschermt tegen weersinvloeden.