Moeilijk voor te stellen en toch waar: licht was ooit een kostbaar goed, vooral in de wintermaanden. Zonder de alomtegenwoordige kunstmatige lichtbronnen van tegenwoordig, die ons leven voortdurend verlichten, bevonden de huiskamers zich na zonsondergang in relatieve duisternis. Dit moest worden gecompenseerd met fonkelende pracht, vooral met Kerstmis, het feest van de lichtjes: een symbool van de boodschap van Advent - het licht dat de nacht doordringt - en een "sensatie" voor de ogen van kinderen en volwassenen. Sinds de toenemende vraag naar glazen kerstboomversieringen in de jaren 1830, overtroffen Duitse glasblazers zichzelf in de ontwikkeling van modellen die het licht van de boomkaarsen op een bijzonder effectieve manier konden opvangen, breken en weerkaatsen met de weinige beschikbare materialen - glas, zilverkleur en metalen draden.

Glazen ijspegels maken deel uit van dit "kerstverhaal" - en zijn vandaag de dag nog steeds een sprankelende blikvanger in de kerstboom. In tegenstelling tot de gebruikelijke holle, vaak versierde vertegenwoordigers van hun soort op de markt, zijn onze glazen ijspegels stevig en hebben ze een levensecht ontwerp. Een kleine glasfabrikant in Boedapest beheerst de kunst om de ijspegels niet uit het glas te blazen, maar de verwarmde glasmassa met de hand in zijn uiteindelijke vorm te gieten door het te draaien en samen te drukken. Hoewel de glasmassa wordt verhit tot boven het smeltpunt, wordt het niet op de gebruikelijke temperatuur voor glasblazen gebracht (ongeveer 1.300 °C). Dit resulteert in een gedeeltelijke vertroebeling tijdens de verwerking, waardoor de glazen ijspegels er des te natuurlijker uitzien. Zelfs de ophanglus wordt uit het glas getrokken, zodat er geen vreemd materiaal afdoet aan de natuurlijke indruk en de glazen ijspegels de kerstverlichting op een sfeervolle, glinsterende manier weerspiegelen.