Meteoriet armband smal

Vader Abraham van de smederij van de abdij van Königsmünster (Meschede) bewerkte lagen meteorietmateriaal tot deze bijzondere armband, die slechts in een zeer kleine oplage werd gemaakt. Dit is nauwelijks te zien aan de buitenkant van het afgewerkte stuk, hoewel de materiële heterogeniteit in de geëtste lagen bijzonder opvallend is. Daar komen dan innerlijke waarden bij, waarvan men rustig kan genieten: de kennis van de oermaterie van ons zonnestelsel, die men altijd bij zich draagt.

IJzer - mhd. isen; vergelijkbaar met Kelt. isara "sterk", got. eisarn en aiz, lat. aes "erts" - is een chemisch element met het elementensymbool Fe (lat. ferrum). Het eerste verifieerbare gebruik van ijzer is te vinden rond 4000 voor Christus in Mesopotamië en Egypte. Het was waarschijnlijk massief "buitenaards" ijzer van meteorietinslagen. Onder "staal" wordt ook verstaan een mengsel van ijzer en koolstof. Dit gelegeerde materiaal werd al sinds 1000 voor Christus in het Nabije Oosten geproduceerd. In de 6e eeuw voor Christus was de kennis van het smelten van ijzererts in heel Europa verspreid. Dit betekende dat harder staal het brons verving, en gereedschap van dit materiaal verbeterde de voedselproductie voor de groeiende bevolking. Het oorspronkelijke meteorietijzer werd echter nog steeds verwerkt, als het kon worden gevonden, omdat er al vast ijzer beschikbaar was, dat veel gemakkelijker te verwerken was. Tegenwoordig is meteorietmateriaal vooral van verzamelwaarde. Het kan ook worden gebruikt in bijvoorbeeld juwelen. Bijzonder geschikt hiervoor is de damasttechniek, waarbij het als een gelaagd ijzer in het werkstuk kan worden verwerkt.